Ze kwamen in 2019 onder de aandacht van het grote publiek met L'Adresse, een onverwacht album voor deze drie jonge artiesten die gespot werden op het internet met hun reeks geknipte covers "On vient gâcher tes classiques". Met een platina-album en uitverkochte concerten vestigde 47Ter (een naam die verwijst naar het adres van hun plaatselijke dorpshuis) van meet af aan hun originele stijl, noch volledig rap noch volledig chanson, een unieke mix van woorden en melodieën met een onweerstaanbare popsmaak. Het logische vervolg, hun tweede album Légende, werd geparasiteerd door de pandemie. Het was tijd om terug te komen. "Ik zei 'Twee jaar voor de milli', maar ik had COVID niet in gedachten": vanaf de intro van het nieuwe album, in de vorm van een recapitulatie van de vorige episodes, zetten Pierre-Paul, Blaise en Lopes, de drie medeplichtigen uit Bailly (Yvelines, 78), de toon voor een comeback die niet sterk maar zacht is,

met de elegantie van een trio dat zijn formule ontwikkelt en verfijnt, die van een groep die zichzelf in vraag stelt. "Rendez-vous volgend jaar", kondigde de laatste clip uit 2022 aan. En met Au Bon Endroit bijten we op onze lippen om niet het cliché van "volwassen album" te gebruiken, zo trouw is het aan die definitie. Inderdaad, dit is een album dat erin slaagt aan de verwachtingen van de fans van 47Ter te voldoen en tegelijkertijd zijn bereik te verbreden.

Pierre-Paul:

"Ik hou van Franse liedjes met pianostemmen en grote refreinen. Mijn ambitie is om Frans chanson te maken met alle muzikale codes van vandaag, om die mix te maken". Hoe zit het met dit nieuwe album? Pop? Rap? Chanson? We zijn altijd in een hokje geplaatst, we zijn begonnen met rap, daarna overgegaan op pop, ik weet niet wat... We denken nooit na over in welk hokje we willen passen," zegt Pierre-Paul.

"In feite is "CVC" vier minuten rap zonder refrein, en "On verra bien" is een gitaar-vocalen-variant nummer, omdat we van beide houden", voegt Blaise toe. "We hebben maanden aan het album gewerkt, we hebben wekenlang niemand gezien, dus we hebben momenten van leven met dierbaren verloren. Je bereidt je altijd voor op de toekomst en je vergeet een beetje het heden," herinnert Pierre-Paul zich.

Tijdens de lange maanden in de studio om dit album, waar ze zo trots op zijn, af te maken, kruisten de drie 47Ters hun pad met verschillende nieuwe medewerkers. "Où tu voudras", met Tayc, is een wandeling door Afro-gebied, een nummer dat risico's neemt en klinkt als een echte hit. Lopes: "Het waren de perfecte omstandigheden voor een samenwerking met een andere artiest. De 'afrolov'-sound was nieuw voor ons, maar het werkte zo goed dat Tayc het goedkeurde".

Mosimann, die 'Feeling' produceerde, voegt een dansvloertintje toe met zijn onstuimige piano op een funky ritme. En omdat ze zichzelf moeten verwennen, heeft 47Ter hun kinderdroom vervuld om hun favoriete rapper uit '78, La Fouine, uit te nodigen.

Pierre-Paul: "We komen uit '78 en dit was onze ultieme droom. Op een dag waren we een sound aan het maken en we zeiden tegen onszelf 'Het zou te gek zijn om La Fouine erop te hebben'. We kletsten op Instagram, stuurden hem een berichtje en toen hij de productie van "Si j'avais" hoorde zei hij "Too heavy, I'm hot". We gingen de studio in bij hem thuis in Las Vegas en namen de video op, die briljant was. "Er was iets heel melodieus aan het nummer dat heel goed paste bij wat we leuk vonden aan La Fouine," voegt Lopes toe.

"Autour de moi", een reflectie over muzikale geloofwaardigheid en het 'impostor syndrome' op een episch instrumentaal, schuwt de twijfels en gebreken niet die geweldige liedjes maken. En voor degenen die nog steeds hongerig zijn naar flow, is er 'CVC' met zijn lange tekst, taalkundige versnellingen en stock thema's, een diepe reflectie,

Het is de hiphopkers op de taart van een rijk album, het werk van een hechte band die hun derde weg heeft gevonden en niet kan wachten om die live op het podium te verdedigen. "We zullen zien hoe het afloopt", zingt Pierre-Paul op "Feeling". Voor 47Ter begint het in ieder geval weer. Sterk.